Ελπίδας δάκρυ

Στάλαξαν όλοι, όσοι περάσανε,

παχύρευστο εγωισμό.

Σταγόνες φυλάκισα,

λύπης απόσταγμα!

Όσα από την ζωή, μου προτάθηκαν

άνυδρα ραπίσματα 

στην στεγνή γη της διψασμένης ψυχής μου

Και οι επιλογές μου χείμαρρος 

που στο διάβα τους αίμα

και πόνο άφησαν, στην δική μου ζωή.

Σκαλίζω στον κορμό της ψυχής μου 

ρωγμές, να ελευθερώσω καθετί περιττό,

ότι σαράκι έχει γίνει…

Σε μια σταγόνα έκλεισα έναν ωκεανό 

γαλήνιας ευτυχίας 

που ως δάκρυ ελπίδας αφήνω να κυλήσει.

                        Κατερίνα Καρυπίδου

Σ' αγαπώ

Σ'αγαπω...

Σ'αγαπω ναι...

Σ'αγαπω ..γιατι σε περιμενα

Σ'αγαπω.. για τον ερχομο σου..

Σ'αγαπω..για τη φυγη σου...

Ολα σου τ'αγαπω...

Σ'αγαπω ...για το βλεμμα που μοιραστηκαμε

................................. απ'την πρωτη στιγμη..

Σ'αγαπω..για το αγγιγμα σου.

Σ'αγαπω...για το καλεσμα στην ψυχη σου

εκει στα μισοσκοταδα με τα κερια

που αναβλυζε η επιθυμια σου...

Σ'αγαπω ...για τη φωνη

που συνοδευσε οποια λεξη σου

ξεμυτισε με θρασσος κατω απ'την πανσεληνο.

Σ'αγαπω...για τον ερχομο σου στην ψυχη μου...

Ηξερε που να βρει

εκεινο το ξεχασμενο στα σκοτεινα ''σ'αγαπω'' μου..

Σ'αγαπω...γιατι περασες ολες τις λεξεις μου

απενατι στην αγκαλια του Ερωτα..

Σ'αγαπω ..γιατι σε μια νυχτα εφερες

..................................οτι ζητουσα μια ζωη..

Σ'αγαπω...γιατι εκεινα τα πεφταστερια

που εγω δεν προλαβα να δω

πηραν μαζι τους τη δικη σου επιθυμια..

Σ'αγαπω...γιατι μεσα στο φως των κεριων

κρατησα την επανασταση των ματιων σου..

Σ'αγαπω...γιατι την ωρα που μου εκανες ερωτα

εννιωσα την ξεχασμενη ηδονη σου..

Σ'αγαπω..γιατι ακομα και ο φοβος σου

..........................................ειναι τοσο μοναδικος...

Σ'αγαπω...γιατι ετσι εμαθα να περιμενω ΕΣΕΝΑ

Σ'αγαπω...γιατι απ'ολες τις εποχες, η δικη σου

ειναι αυτη που κρατησε μεσα της ΟΛΑ ΜΟΥ...

Σ'αγαπω...γιατι ακομα και η σιωπη σου ..μιλαγε

Σ'αγαπω ..γιατι εκεινο το δακρυ που υποσχεθηκες

εχει κρατηθει μονο για μενα..κι ας μη το'δα ακομη.

Σ'αγαπω...γιατι μ'εκανες μικρο κοριτσι μεσα σε λιγα λεπτα..

Σ'αγαπω ...γιατι εκρυψες ολες τις αδειες στιγμες μου

και φανερωσες τις ξεχειλες απο ΣΕΝΑ.

Σ'αγαπω...γιατι αν ηταν να γνωρισω τον παραδεισο ..

...........................................τωρα πια ξερω πως ειναι..

Σ'αγαπω...γιατι ολες οι λεξεις μου

παντα ζητουσαν την αδεια σου για να βγουν στο φως..

Σ'αγαπω...γιατι αυτη τη λεξη οσο κι αν προσπαθησα

να τη γεννησω παντα κρατιωταν

απ'τα τοιχωματα της μητρας μου

μεχρι που της εδωσες το χερι σου...

Σ'αγαπω..γιατι ακομα μου χρωστας

την υγρασια απ'τα ματια σου

μεσα σε δυο γουλιες κρασι

θελω να πλημμυρισω μεσα τους

ναυαγιο να μεινω σε κεινο το 'σ'αγαπω''

που δεν αφησες να ακουσω..................

Σ'αγαπω....γιατι ετσι ειμαι εγω..

                       Δεσποινα Αποστολακη

Καλοκαίρι

Τον Ιούνιο αρχίζει

με τον Ιούλιο συνεχίζει

Αύγουστος μοιράζει

τον Σεπτέμβριο ησυχάζει

με τα φεγγάρια του

όνειρα σκορπάει

με άρωμα αρμυρας 

τα σκεπάζει

Ή θάλασσα που στραφταλιζει

σου υπόσχεται ένα ταξίδι

στου δειλινού την άκρη

μία νύχτα πως θα χαρίσει

που χει φόρεμα κεντημένο

μ" απατηλά όνειρα στολισμένο

μοιάζει σα ν' αποζητάει

ξεχασμένους πόθους να κεράσει

στου καλοκαιριού τη χάση

η νύχτα όταν ξεψυχάει

ένα ξημέρωμα σε χαιρετάει

με την αυγή του σου μιλάει

για τις νύχτες που χουν περάσει

για τους κόσμους που χεις χασει

Ο Ήλιος όταν ξεπροβάλλει

σαν φωτεινη σημαία κυματίζει

που θέλει να σου θυμίσει

πώς μια νέα αρχή

έχει ήδη ξεκινήσει

                        Μιχάλης Γεωργούλης

Αφουγκράζομαι

Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που τολμούν να βάζουν ένα κόκκο αγάπης σ’ αυτή τη ζωή ...τολμηροί ονειροπόλοι ποιητές.

Τολμηροί ονειροπόλοι ποιητές, σε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη από λάθη, κακίες, ζήλιες μα αυτοί ακάθεκτοι, της ζωής ταξιδευτές...

Ταξιδευτές της ψυχής που αφουγκράζονται το νόημα της ζωής κοιτώντας με τα μάτια της ψυχής ...

Έτσι, η μαγική λέξη... αφουγκράζομαι!

Λίγοι την νιώθουν γιατί πολλοί ταξιδεύουν στη λεωφόρο της ζωής και στη λεωφόρο των ονείρων και απλώς κοιτούν, δεν παρατηρούν, δεν αφουγκράζονται, μόνο για τον εαυτόν τους νοιάζονται...

Κι άλλοι έχουν περάσει από αυτή την λεωφόρο, μα εσύ έχεις το χάρισμα.

Έχεις και το φως και τη δύναμη.

Η κακία είναι ο εύκολος δρόμος. Η αγάπη και το ζεστό χαμόγελο είναι αξίες που θέλουν κόπο. θέλουν όμορφη καρδιά και που να βρεις μέσα σε τόση ασχήμια ψυχής που μας περιτριγυρίζει. Και όσοι περίτρανα επιμένουν... τους στιγματίζουν τρελούς.

Νιώθω ότι εμείς χωρίς συναίσθημα δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Η αγάπη και το σωστό μοίρασμα ποτέ δεν χάνουν.

Εγώ δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό υποφέρω.

Έτσι ακριβώς, μέσα από αυτό το συναίσθημα μόνο κέρδος έχεις κι εσύ και οι γύρω σου.

Η αγάπη και το σωστό μοίρασμα ποτέ δεν χάνουν.

Το ζω δει κι εγώ, όλα τελικά έχουν το λόγο τους.

Αρκεί να το δεις…

Αχ αυτή η διαίσθηση μας που ποτέ δεν μας βγάζει λάθος

και πάντα μας οδηγεί στα σωστά μονοπάτια,

με κλειστά τα μάτια.

Από τότε που ήμασταν παιδιά και παίζαμε την τυφλόμυγα.

Ξέρω ότι όταν έπαιζες το παιχνίδι δεν σε ενδιέφερε ποιόν θα πιάσεις, παρά τα χρώματα που έπαιζαν πίσω από τα μάτια σου ανάλογα με το μαντήλι που φορούσες.

Ακριβώς αυτό! Το ποιον δεν με ενδιέφερε, παρά μόνον η εναλλαγή των τοπίων των χρωμάτων και των αισθήσεων !

                        Michael Evangelinos

Ποιός αιώνας

Για αιώνες θα σε χάνω 

και στους αιώνες θα σε βρίσκω, 

έτσι θα αποκτήσει νόημα η αιωνιότητα...

Ειπες...

Μα αγαπη μου ποιος χρονος,

ποιος αιωνας,ποιο συμπαν 

μπορει να με κρατησει ;

Μεσα στη μητρα της ψυχης σου 

θα γεννιεμαι καθε λεπτο 

ετσι που να με κρατας

στα σπλαχνα σου για παντα

              Michael Evangelinos 

                Δεσποινα Αποστολακη

Ψυχής απάγκιο

Στης ψυχής το απάγκιο, με λέξεις και σκέψεις να ξαποσταίνω κι όλα τα όνειρα τα στεγνά, με τον ίσκιο του να τα υγραίνω!

Ημερολόγιο ζωής, απόσταγμα της κάθε μου στιγμής.

Κι έτσι όπως ξεφυλλίζω της ζωής μου το αρχείο, ακούγοντας τα σήματα από του νου μου το ηχείο... κοιτώ πέρα μακριά...

Ματιά στου ορίζοντα τα μακρινά να γεμίσει η ψυχή της τα κενά...

Ματιά εκεί στο βάθος τ' ουρανού, προσευχές ντυμένες με λέξεις ενός αλλιώτικου καιρού...

Κάπου ν' ακουστούν και να επιστραφούν, μα όχι με του αντίλαλου την διαδρομή ή με κάποιου άναρχου ήχου την κραυγή,

αλλά με τη φωνή ενός μυστικού που θ' αποκαλυφθεί, κάποια ρόδινη κι αληθινή αυγή...

                                    Michael Evangelinos

ο Άρχοντας της μέρας

Μεθυσμένες χρυσές ανάσες

εκεί που ο Φλοίσβος 

φιλά στη δύση του,

την ομορφιά της μέρας,

αφήνοντας το βήμα του

στα όνειρα της νύχτας....

Ωωωω !!

στιγμή μαγική,

δίνει τα σκήπτρα στο φεγγάρι,

υποκλινόμενος στην ομορφιά του...

Αύρα ζεστή, 

αύρα γλυκιά δωρίζει,

γεύση υγρή από τα σύννεφα

που αγκαλιάζει στην τελευταία

ανάσα του ο ήλιος..

Αφήνει Φως πορφύρα γύρω του

ζεσταίνοντας τη φύση ...

Χαμηλώνουν τα πλάσματα το νου,

χαμηλώνει μαζί τους και

ο Άρχοντας της μέρας..

                     Δέσποινα Μπουκουβάλα

Στου ήλιου τ' αλώνι

Στου ήλιου τ' αλώνι αυγή ξημερώνει

κι εσύ με τη νύχτα καρδιά μου πολεμάς

χτυπά μια καμπάνα, μην κλαις δόλια μάνα

της γης το χρυσάφι δεν ήτανε για μας.

Πού πάτε καράβια και τρένα

κι αδέρφια μου εσείς πικραμένα

γιατί με ξεχάσατε εμένα

στην έρμη του κόσμου γωνιά.

Χτυπά μια καμπάνα, μην κλαις δόλια μάνα

της γης το χρυσάφι δεν ήτανε για μας

αυγή ξημερώνει στου ήλιου τ' αλώνι

κι εσύ με τη νύχτα πολεμάς.

Στου ήλιου την πέτρα τα δάκρυά σου μέτρα

και πάψε καρδιά μου χαρά να καρτερείς

σταμάτα καμπάνα, μην κλαις δόλια μάνα

της μοίρας το δρόμο ν' αλλάξεις δε μπορείς.

Πού πάτε καράβια και τρένα

κι αδέρφια μου εσείς πικραμένα

γιατί με ξεχάσατε εμένα

στην έρμη του κόσμου γωνιά.

Σταμάτα καμπάνα, μην κλαις δόλια μάνα

της μοίρας το δρόμο ν' αλλάξεις δε μπορείς

τα δάκρυά σου μέτρα στου ήλιου την πέτρα

και πάψε χαρά να καρτερείς.

                      Νίκος Γκάτσος

Έρωτας

Ο έρωτας δεν κτυπά την πόρτα... 

Ούτε ρωτά…

Εισβάλλει στην καρδιά

εκμηδενίζει την λογική

Είναι μουσική, είναι τραγούδι, 

είναι ο εκπληκτικός ήχος σαξόφωνου…

Κρύβεται σε στίχους, 

σε νότες 

σε χορδές, σπασμένες, πάθους…

Σε ανάσες κοφτές

που δεν αρκούν για να ζήσεις

και σταγόνες αλμύρας σε κορμιά

τυλιγμένα από πύρινες απαιτήσεις.

Έρωτας είναι η απρόσμενη στροφή, 

σαν καβαλάς την μηχανή 

στον ίσιο δρόμο μιας μετρημένης ζωής... 

Έρωτας είναι, η αποφυγή 

να πατήσεις φρένο,

που μοιραίο μπορεί να αποβεί 

αν το επιχειρήσεις.

Έρωτας είναι, μερικές σκάλες κάτω η αξιοπρέπεια 

και μια γύμνια που ανεμίζει κόκκινη σημαία 

στον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη του πόθου…

Έρωτας είναι ζωή και θάνατος μαζί!

            Κατερίνα Καρυπίδου

Οι αγάπες που φύγαν

Στην άκρη απόψε,

το βλέμμα χαμένο,

γυμνό τ ονειρό μου,

εδώ επιμένω.

Ορίζοντας άδειος 

σιωπά το φεγγάρι,

τ αστέρια χαθήκαν

η νύχτα σαλπάρει.

Οι αγάπες που φύγαν

και μόνο μ αφήσαν,

μονάχες γυρνούν σ ερημιές.

Τα όνειρα λίγα,

τα χρόνια τα σβήσαν

σε κάποιο σε είδα να κλαις.

Στην άκρη απόψε

μιλώ στη σκιά σου,

μια νύχτα είχες φύγει,

χωρίς ένα γεια σου.

Και πριν σε αγκίξω,

μια άλλη σκιά,

σε πήρε απ το χέρι

για κάπου μακριά.

Οι αγάπες που φύγαν

και μόνο μ αφήσαν,

μονάχες γυρνούν σ ερημιές.

Τα όνειρα λίγα,

τα χρόνια τα σβήσαν

σε κάποιο σε είδα να κλαις.

                      Ηλίας Παπάς