Με ρωτάς

Με ρωτάς με αγαπάς;

Κοίτα μες στα μάτια μου και θα το δεις.

Με νιώθεις;

Δες το πρόσωπο μου και θα μάθεις...

Είσαι κοντά μου;

Δες το σώμα μου και θα καταλάβεις…

Με νοιάζεσαι;

Σκέψου τον χρόνο που έχω να μάθω νέα σου…

Με ξεχασες;

Πόσο καιρό έχεις να με ακούσεις

αναρωτήσου θα το βρεις..

Αλλά και πάλι...

Όσο κοντά ή μακριά σου είμαι

κλείνοντας τα μάτια μου

και αφήνοντας την ψυχή μου

να πετάξει σε εσένα,

μπορώ να μάθω για εσένα...

να ακούσω εσένα...

μόνο από εσένα...

                                    Δέσποινα Μπουκουβάλα

Υπάρχεις

Υπάρχεις 

μέσα στη σιωπή 

όπως ανθίζει η ψυχή μου.

Ένα λουλούδι 

πλάι στο κύμα, μόνο,

αγνό και αμόλυντο.

ξαπλωμένo

στην άμμο της καρδιάς.

Τα βήματα σου η αγάπη

δίπλα τους η Ιθάκη 

της ζωής μου.

Η καρδιά σου 

αναμμένο κερί,

στ' άδειο 

δωμάτιο της μοναξιάς.

Ενα μυστικό

στο λευκό του έρωτα 

κρυμμένο σε κάποιες

σελίδες της ψυχής.

Στα μάτια σου, όλος μου, 

ο κόσμος γίνεται μια ύπαρξη .

Όλη η ζωή 

γίνεται ήλιος 

και θάλασσα.

Κι όλα τα δάκρυα του κόσμου

μαργαριτάρια στα δάχτυλά σου.

Κάθε στιγμή σου

η αίσθηση της απλότητας.

Αγάπη και έρωτας

στα δαφνόφυλλα του ύπνου.

                 Μιχάλης Δεματάς

Γυναίκα.

Αιχμάλωτα όνειρα αν διψάτε για αλήθεια

ελευθερώστε στο σύμπαν 

αστέρια να την πετροβολούν

σε μια αιωνιότητα όταν βαθαίνει το φεγγάρι

φως σιωπή, γιατί αγάπησε αγαπήθηκε

σε στιγμές αναπνοών μυρωμένων ερώτων.

Ρέει ο χρόνος στα ξάστερα 

μάτια μου εναγώνιας πορείας

σε μικρές ερημιές πως να αλλάξουμε τον χρόνο

σε ποτάμια λάβας;

Μόνο τα πάθος κρατά η μνήμη σ΄άκρατο ρυθμό

έναν έρωτα ξέφρενο από φωτιά και θάνατο...

Πως να πετάξεις ψηλά αγγίζοντας τα όρια

του υπερβατικού, όταν ματώνουν τα χείλη σου;

το εναλλάξ στη ματαιότητα είναι να στροβιλίζεσαι

στην αγκαλιά της νύχτας, 

το άθλιο σήμερα σε προτρέπει με ρυθμούς

στα πλοκάμια επιβίωσης παράνοιας

για αναμέτρηση με τεράστιους ιστούς

να σου στήνουν καρτέρι.

                           Γρηγορία Πελεκούδα

H μεγάλη παράτα

Ακούστε μεγάλη παράτα

από την πόλη μας περνά

με κουρέλια χρωματιστά

όλο και πληθαίνει

μήνυμα σου στέλνει

πως μέρος της θα γίνεις,

μη νομίζεις ότι θα ξεφύγεις

σε περιμένουνε δεινά

η παράτα τη πόρτα σου κτυπά,

μα κανείς δεν την ακούει,

όλοι με κάτι ασχολούνται

να ακούσουν δεν μπορούνε.

Έχει για αρχηγούς

γελωτοποιούς

της λογικής αλχημιστές

της φάρσας εραστές,

παίζουν με τους αριθμούς

με περίσσια εμμονή

ποιοί άνθρωποι

περισσεύουνε

πόσοι παραμένουνε

με τι απομένουνε.

Με τη γραμματική

ασχολούνται

με το ρήμα «φταις»

απασχολούνται

πως κλίνεται 

που απευθύνεται

το πρόσωπο το πρώτο

είναι μακρινό

το δεύτερο η τρίτο

πιο ελκυστικό 

πολλάκις στον ενικό

ενίοτε στον πληθυντικό.

και οι ταγοί της πόλης 

κοίτα πως χορεύουν

στον ρυθμό μιας 

τραγωδίας παζαρεύουν ,

όλο κάτι να γκρεμίσουν

μα δεν ξέρουν τι να κτίσουν,

και να κάποιος τρελός

της παράτας προπομπός

ακούστε πως φωνάζει 

μονότονα κραυγάζει

πως σαν της Γεδρωσίας

την έρημο περάσεις

δίχως να βρεις κάπου 

να ξεδιψάσεις,

έτσι και στον πόντο

χωρίς πλοίο καταφέρεις 

μακριά να ταξιδέψεις,

στον ουρανό χωρίς

φτερά μπορέσεις

να πετάξεις

πιθανόν να επιζήσεις,

ίσως μεγαλουργήσεις

τούτο δω έχω για λύση.

Ακούστε μεγάλη παράτα

από την πόλη μας περνά,

με ρούχα δυστυχίας φανταχτερά 

ο ένας κάνει πως δεν βλέπει,

ο άλλος πέρα βρέχει,

εκείνος πως δεν ακούει

και ας η παράτα παιανίζει

και διατυμπανίζει

πως μέρος της θα γίνεις ,

γρήγορα η αργά

αν δεν έχεις γίνει ήδη.

                                     Μιχάλης Γεωργούλης

Σιωπάς για να ακούγεσαι

Είναι μεγάλης αξίας να μπορείς να λες - και να το εννοείς : "Είμαι μαζί σου εφόσον συμπλέουμε όμορφα, αλλιώς φεύγω! Δεν είναι ότι παύω να σ'αγαπώ, να σε βοηθάω, αλλά μπορώ να σ'αγαπώ κι από μακριά! Μπορώ να σε νοιάζομαι και από μακριά, αλλά δεν θέλω να σε συναναστρέφομαι! Το κοντά μου χαλάει χαρακτήρα μου, το κοντά μας λερώνει την αθωότητα μας.

                                                                Μάρω Βαμβουνάκη