Ποια θάλασσα δεν κοιμάται για μας, πώς να χαμηλώσω εντάσεις…Σε θέλω πολύ …
Φως και σκιές ταξίδι στο σώμα μου πάνω, θάλασσα μαύρη του ονείρου το πλάνο,
σκαρί το κορμί… Σε θέλω πολύ.
Ποιος παιδεμός ξυπνάει τις αισθήσεις βαθειά, γίναν οι ανάγκες ηχεία. Σε θέλω πολύ.
Πες μου τι θες, μπορώ να τραγουδήσω για μας, στο ρεφρέν θα σβήσω φεγγάρια… Κάνε την αρχή …Σε θέλω πολύ…
Σώμα με σώμα φωτιά οι ανάσες, ήχος και φως παράσταση το πάθος.
Λογική μη μου λες είμαι λάθος, η αγάπη μου άργησε ναρθεί…
Ψιθυριστά θα σου το πω, ζωή και ανάσα μου, σταμάτα εδώ στη γνώριμη στεριά μας,
εδώ που συναντιούνται τα όνειρά μας…σταμάτα εδώ.
Σταμάτα εδώ που ραίνει με ηλιοφώς ο έρωτάς μας, εδώ σε κύματα σειρές, στους ήχους της χαράς μας…σταμάτα εδώ…
Σταμάτα εδώ στα ανήμερα φιλιά μας, εδώ που δεν κοιμούνται τα κορμιά μας, εδώ σε δάση πέλαγα που΄χουν το άρωμά μας... σταμάτα εδώ.
Με την ανάσα θα στο πω, πριν να με βρεις, πριν να σε βρω, ζούσα σε απύθμενο βυθό. Τώρα υπάρχω, τώρα ζω, είσαι το λάθος που αγαπώ, το ένοχό μου μυστικό...
Στα όνειρα μου πάλι απόψε θα σε βρω, με το άγγιγμα σου θα ριγώ …
Άννα Μπιθικώτση