Θάλασσα μακρινή και μόνη, μέσα στη νύχτα απλώνεις του έρωτα το σεντόνι, σε μια σκοτεινή και μυστική παραλία, εκεί που όλα γίνονται στο φως του φεγγαριού, η δική σου λεία.
Λάμψεις, μορφές, εμφανίζονται από παντού, καθρεφτίζονται στο κύμα κι οι αντανακλάσεις τυφλώνουν και φτάνουν ως τα βάθη τ' ουρανού.
Μορφές γυναικείες, άλλες λυπημένες, άλλες χαρούμενες, άλλες ερωτικές, άλλες τρυφερές, άλλες ναζιάρικες κι άλλες πιο πονηρές..
Μορφές πολλές, μα πρόσωπο ένα, αυτό που πάνω του τα μάτια σου έχει ζωγραφισμένα..
Για μένα...