Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Ηχόχρωμα


Μου μιλάς ενώ φεύγεις.
Σ' ακούω από μακρυά.
Μου μιλάς βιάζεσαι.

Σου κάνω χρόνο 
τόπο.
Σχεδόν "μου θυμώνω"
γι' αυτό .
Δεν θέλω να θυμάμαι πια
Μονάχα την αύρα σου 
που μου καίει όλο το κορμί
δεν μπορώ να ξεχάσω.

Βασανίζομαι να συγκρατώ
τις λέξεις σου.
Να τις πολλαπλασιάζω. 
Να τις επεκτείνω.
Να τις προφέρω όλη μέρα
να "με φτάνουν ".
Να είναι αρκετές
όχι να περισσεύουν.

Το ηχόχρωμα της φωνής σου
στ' αυτιά μου.
Δος μου ακόμα περισσότερο.



                                                                                            Στέλλα Βρακά


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Ένα όνειρο έχω…


Σ΄ ένα τόπο έλαχε να ζω

που χει τραχιά βουνά 
από λογιών ανέμους
πληγωμένα
περήφανα στέκουν
αμίλητα γύρω τους
βλέπουν.


Φταίνε οι φίλοι
που εμπιστεύτηκα
στη κορυφή ανέβηκαν
και με ξέχασαν

Μια θάλασσα γνώρισα
γλυκιά ερωμένη
που στα δειλινά
όνειρα μοιράζει
τον τόπο μου 
αγκαλιάζει
τώρα πια πικρά
στενάζει.

Φταίνε οι φίλοι
που δεν νοιάστηκαν
τον τόπο που
περπάτησαν.

Σ΄ ένα μέρος βάδισα
που ΄ χει χώμα ιερό
φτιαγμένο από στάχτες
ηρώων που το άγιασαν
πολέμησαν φαντάστηκαν
πως θα γίνει ο άνθρωπος
του τόπου του αντάξιος
του εαυτού του ισάξιος
μια χώρα μου εμπιστεύτηκαν
στα χέρια μου παρέδωσαν

και να τώρα εδώ
στο μέρος τούτο δω
ξένο χώμα να περπατώ
η θάλασσα δική μου
να μην είναι πια
η γη να μη μου ανήκει
ο αέρας που αναπνέω 
να με πνίγει.

Φταίνε οι φίλοι
που πίστεψα
έφυγαν δεν γύρισαν
και μήδισαν.

Ένα όνειρο έχω
θέλω να το παντρέψω
με τα όνειρα του κόσμου
αυτού του τόπου
τους ανθρώπους της
αυτή η γη να σμίγει
ξανά δική μου να γίνει
ποτέ σε ανάξια χέρια
μην ξανά μείνει.

Φταίω εγώ που
στα εύκολα
επαναπαύτηκα
και χάθηκα.

Ένα όνειρο έχω
που θέλω να σμιλέψω
το μέρος αυτό που περπατώ
εγώ να διαφεντεύω 
ένα αρχαίο βιβλίο κατέχω
από παλιά γραμμένο
απαιτεί να συνεχίσω
μια σελίδα να γυρίσω
μια ιδέα ένας σκοπός
μια σημαία ένας πυρσός
να αξίζει να ζήσεις
με τιμή να πεθάνεις
πια κατώτερος
του τόπου αυτού
μη ξαναγίνεις.


                     Μιχάλης Γεωργούλης


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Οι ηχηρές σιωπές του έρωτα



Η πρώτη σκέψη στο μυαλό μου και η τελευταία είσαι εσύ. 
Εσύ που δεν ορίζω..
Εσύ που μέχρι χθες δεν ήξερα τον ουρανό σου, τις θάλασσες σου..τη στεριά σου..
Εσύ, που με τα φωτεινά σου μηνύματα παρηγορείς τη βαλτωμένη μου ζωή και της χαράζεις ουρανοδρόμια για να μη χαθούν τα όνειρα σε κάθε τους λιόγερμα..
Εσύ, που αγγίζεις με διάφανο χάδι τις αισθήσεις μου πίσω από γυάλινες διαχωριστικές γραμμές...
Εσύ, που αγνοώ τα πάντα απ΄ τη ζωή σου και δε ρωτώ γιατί δε θέλω να στη κουρσέψω ...μου φτάνει που υπάρχεις και γλυκαίνεις τις σιωπηλές ανάγκες μου..
Εσύ η μυστική περιουσία μου στις εποχές που χρεοκόπησαν οι αισθήσεις.
Εσύ, η αρμονία της νέα τάξης στη ζωή μου..
Εσύ, η σιωπηλή μου έκφραση... ο οδηγός της ερωμένης πένας μου...
Εσύ, το άναρχο μυστήριο του είναι μου...
Εσύ, το ιερό βαθιά μου παραμίλημα...
Εσύ, η παράφορη αναζήτηση και δίψα στις εκρήξεις του κορμιού μου...
Εσύ, που αρνιέμαι, για να καλύψω όσα δεν τολμώ να σου ομολογήσω...
Εσύ που σε όλα υπάρχεις για να υπάρχω..
Παντού και πάντα... Εσύ στο ίδιο καυτό κλίμα της ανάγκης μου στη παρουσία σου..
Εγώ ψυχή μου, θα΄μαι η ηχηρή σιωπή στα σύνορα των πρέπει που θα αντιστέκονται τα θέλω μου...
Θα είμαι η μυστική φωνή που θα σου ψιθυρίζει ''σ΄ αγαπω'', ''σε θέλω'' σε ποθώ'' ''σε νοιάζομαι'', ''σε χρειάζομαι''
Εγώ που δεν θα αγγίξω τίποτα δικό σου ..ακόμα και τη σκιά σου...
Γιατί είμαι αερικό, Θαλασσοπούλι του έρωτα, που ήρθα να αφήσω στη ζωή σου
αφίλητο φιλί στα χείλη σου, αόρατο χάδι στο κορμί σου...
Για να θυμάσαι το πέρασμα μου...

           

                                                         Άννα Μπιθικώτση



Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Πρώτο φθινόπωρο




Ένα παράπονο και ένα δάκρυ,

πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή.
Απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη..
απόψε λύγισε η αντοχή !!

Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά.

Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί !!


                                Βαγγέλης Κορακάκης .