Το βιβλίο της ψυχής σου

Δεν πρόλαβα
πολλά να διαβάσω.
Όσα ήθελα..
Δηλαδή να σε πιω
με μια γουλιά.
Απλά το ξεφύλλιζα.
Ήρθα σ' εσένα
εσύ είσαι το βιβλίο αυτό
προηγείσαι, αυτό μπορεί να
περιμένει.
Εδώ το έχω δίπλα μου.
Χαϊδεύω το εξώφυλλό του
σαν χάδι στα μαλλιά σου
σαν φιλί γλυκό στα χείλη σου.

Στο μαξιλάρι μου
δίπλα θα το κοιμίσω
κι αν δεν προλάβω
μες στο όνειρό μου
θα το ανοίξω.
Θα με πάρει
και θα με φέρει εκεί κοντά σου
στα δυο σου μάτια
στην αγκαλιά σου.

Εμένα η ζωή μου
είναι οι λέξεις μου έχεις πει..
Εμένα
οι λέξεις αυτές είσαι εσύ.
Όλος μου ο κόσμος μέσα εκεί.

Η αγάπη ζει με τ΄ όνειρο

Μη με ρωτάς για τον καιρό

που ήμουνα εγώ το δάσος

κι εσύ βροχούλα τ’ ουρανού

πότιζες την καρδιά μου.

Η αγάπη ζει με τ’ όνειρο

και τ’ όνειρο πεθαίνει

όταν εκείνος π’ αγαπά

έχει μεράκι στην καρδιά

και τον καημό σωπαίνει.

Μίλα μου για τον αετό

που έχασε τα φτερά του

για τ’ αηδονάκι μίλα μου

που έχασε τη λαλιά του.

Μὴ φύγεις

Μὴν κλαῖς π᾿ ἀκόμα 

δὲ μᾶς ἔφυγες ἀπ᾿ τὸν ἀέρα 

τὸ δρόμο σου ῾τοιμάζουνε

ἀπὸ πέρα.

Μὴν κλαῖς στὸν οὐρανὸ θὰ πᾶς

καὶ μᾶς ἐδῶ μᾶς παρατᾶς.

Πάρε μαζί σου ἀπ᾿ τὴ γῆ μας

τὸ περιστέρι πού ῾ναι ψυχή μας.

Πάρε ἐλιὰ φιλιά, πάρε τὰ κάλλη

ἀπὸ τὴ γῆ μας τὴ μεγάλη.

Μὴν κλαῖς, μὴ φύγεις, μὴ μᾶς παρατᾶς

εἴμαστε γιοί σου καὶ μᾶς ἀγαπᾶς.

Στὸν οὐρανὸ βαρύθυμος πλανᾶς 

τὰ βήματά σου

εἴμαστε μεῖς παιδιά σου,

Μὴ φύγεις μή, μὴ μᾶς παρατᾶς

εἴμαστε γιοί σου καὶ μᾶς ἀγαπᾶς.

Το Σκιάχτρο

Σύννεφα προσπερνάνε..ποτέ δε τον κοιτάνε

Καραβοκύρης ξέμεινε στα ανοιχτά του κάμπου

Το κύμα αγριεύει, τα στάχυα προσκυνάνε

Και η βροχή και η βροντή στα στήθια του βαράνε

Του ανέμου η τρελή ζωή στα άκρα του χορεύει

Και τρέμει η καρδούλα του, το χώμα δε χωνεύει

Ο ήλιος τον στεγνώνει, η μέρα τον απλώνει

Φεγγάρι φωτοστέφανο η νύχτα τ' αφιερώνει

Στο αχυρένιο στήθος του κι άλλο πουλί φωλιάζει

Απέτυχε τρομακτικός σαν άνθρωπος να μοιάζει

Και μία στάλα της βροχής στο βλέφαρο διστάζει

Απέτυχε τρομακτικός σαν άνθρωπος να μοιάζει

Σακάκι μου λιωμένο, είμαι ευτυχισμένος

Άνθρωπος δε θα γίνω, το μίσος μου να δείχνω

σκιάχτρο θα παραμείνω - κι αν μοιάζω μετανάστης

κι αμόρφωτος χωριάτης, καθόλου δεν πειράζει..

Πάθος μου

Βελούδο και μετάξι απ' το κορμί σου 

τις πέντε σου αισθήσεις

θα ζω για μια ζωή θα περιμένω 

να 'ρθεις να μου χαρίσεις 

Στα χείλια στη ρωγμή σου να χαθώ 

Έρωτα αναπνοή μου 

Καρδιά μου και καρδιά σου να χτυπώ 

Πάθος μου και ζωή μου 

Στης γεύσης σου την αίσθηση να μπω 

Με όλη την ψυχή μου 

να γίνω του κορμιού σου σ αγαπώ 

εγώ με το κορμί μου 

Να τρέξω στου λαιμού σου την υφή 

σταγόνα απ' το κρασί μου 

στο στήθος σου τον έρωτα να πιω 

φωτιά μου και ηδονή μου 

Καράβι των χειλιών μου σε ταξίδι 

στο κύμα στ ανοιχτά σου 

στο στήθος σου πιο κάτω να σταθώ 

ν ακούσω την καρδιά σου 

Στο κέντρο εκεί της γης σου μια στιγμή 

να μπω στη θάλασσα σου 

αρμύρα μου στης νιότης το νησί 

να παίρνω τη μιλιά σου 

Στα χέρια μου η σάρκα σου να ζει 

στα χέρια τα δικά σου 

να κλείνεις του κορμιού μου την ψυχή 

στη λάγνα αγκαλιά σου 

Εκεί στης Αφροδίτης τα ακρογιάλι 

να γείρω να ξαπλώσω 

ότι έχω φυλαγμένο στο κορμί μου 

φωτιά μου να σου δώσω.