Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Απόκρυφες Ώρες


Πάλι στα μέρη μας απόψε σε προσμένω
μοιάζω σαν άνθρωπος που ζει μα εγώ πεθαίνω.
Ήρθες Δεκέμβρη ένα πρωί αναπνοή μου
δώρο σε έστειλε ο θεός μες στη ζωή μου.

Δίχως τα μάτια σου να ξέρεις δεν υπάρχω
μόνο μ' εσένα ύπαρξή μου συνυπάρχω.
Ήρθες και έφερες το φως μες στην ψυχή μου
δεν το αντέχω μην μ' αφήνεις μοναχή μου.

Κάθε του χρόνου μου λεπτό σε περιμένω
δρόμο θανάτου μακριά σου εγώ διαβαίνω.
Ήρθες Φλεβάρη ξαφνικά κι έφυγες πάλι
είπες να κάνω υπομονή κι όπου μας βγάλει.

Κόσμος χιλιάδες μες στο πλήθος περπατάω
σου ψιθυρίζω, γύρνα πίσω σ’ αγαπάω.
Ήρθες και μ' έκλεισες σφιχτά στα δυο σου χέρια
το χώμα αντάμωσε του ουρανού τ' αστέρια.

Χάνω το νου μου αναμνήσεις μας ξεθάβει
τρέχει ξωπίσω σου όνειρα να προλάβει.
Ήρθες Απρίλη μου ανθέ στην κάμαρά μου
την ευτυχία είχα μπρος στα βλέφαρά μου.

Μέσα στα βάθη του μυαλού θα σε γυρεύω
μέρα και νύχτα να θυμάσαι σε λατρεύω.
Ήρθες και πήρες τον καημό μου απ' τα στήθια
του πόθου έγινες η πιο όμορφη συνήθεια.

Τρέμω την ώρα που μου λείπεις και παγώνω
σαν ναυαγός φωνάζω, σώσε με, τελειώνω.
Ήρθες Ιούλη μου καυτός στην αγκαλιά μου
το καλοκαίρι μας κρατώ αναγαλλιά μου.

Στέκω στην πύλη του σταθμού και σε κοιτάω
βήμα στο βήμα την απόσταση μετράω.
Ήρθες να πάρεις δύναμη και γω από 'σένα
αν φύγεις έλα γρήγορα ξανά σ' εμένα.

Πέφτει το δάκρυ μου στη γη και τη ραγίζει
τον πόνο που 'χω στην καρδιά μου ζωγραφίζει.
Ήρθες Σεπτέμβρη μια βραδιά εσύ μωρό μου
κυλάς στο αίμα μου ζεις μες στο κύτταρό μου.

Έμεινα μόνη στη βροχή να σου μιλάω
κρύο σιμώνει και γυμνή σ' ακολουθάω.
Ήρθες και έντυσες με χάδια το κορμί μου
έδωσες νόημα στην άχαρη στιγμή μου.

Μήνας Οκτώβρης ξεκινά και σε ζητάω 
λαθρεπιβάτης στο παρόν σου τριγυρνάω.
Ήρθες σαν θρόισμα του ανέμου έρωτά μου
του φθινοπώρου καρδιοχτύπι μου χαρά μου.


Στην απουσία σου κοιμάμαι και ξυπνάω
η προσευχή μου ν' ακουστεί παρακαλάω.
Με δύο λόγια να στη φέρει ο άγγελός μου..
Εσύ της μοίρας, ριζικό.
Ο άνθρωπός μου.