Μια ρίμα του πελάγου…

Για μια ιδέα γιασεμί η νύχτα γανώνεται και λάμπει όπως

Αρραβωνιαστικιά του φεγγαριού.

Στον καθρέφτη μέσα εικόνες φευγαλέες και πίσω από τα είδωλα

Η ιστορία επαναλαμβάνεται κωφεύοντας για τον πόνο του πλήθους.

Στα βαθιά μόνο της θάλασσας ένας ψαράς αλλιώς ψαρεύει και παρακαλεί τον ουρανό

Για μία ρίμα αυθεντική ολόχρυση μια ρίμα του πελάγου..

Η αγάπη ζει

Μη λυπάσαι όταν βρέχει, αγάπη μου!

Η βροχή μας φέρνει κοντά

Ξεπλένει όλα τα άχρηστα απ' τη ζωή μας!

Η βροχή μας ενώνει

Αγάπη μου !

Και μας κάνει να εκτιμούμε πιότερο την λιακάδα

Να μην την θεωρούμε δεδομένη..

Τα Κάστρα του ανέμου

Τα βήματά μας αντηχούν ακόμη

Μέσα στο δάσος με τον βόμβο των εντόμων

Και τις βαριές σταγόνες απ’ τ’ αγιάζι

Που στάζει στα φυλλώματα των δέντρων.

Κι ιδού που σκάζει μέσα στις σπηλιές

Η δόνησις κάθε κτυπήματος των υλοτόμων

Καθώς αραιώνουν με πελέκια τους κορμούς

Κρατώντας μες στο στόμα τους τραγούδια

Που μάθαν όταν ήτανε παιδιά

Και παίζανε κρυφτούλι μες στο δάσος.